Deze studenten wonen (weer) thuis
Lot (19) woont bij haar ouders met haar zusje in Amsterdam
‘Dit is het huis waarin ik ben geboren, dus ik ken niets anders. Ik ben wel toe aan een plek waar ik niet altijd met mijn ouders hoef te eten. Ik wil graag ervaren hoe het is om met leeftijdsgenoten te wonen. Alhoewel het hier soms ook als een studentenhuis voelt. Ik kreeg op een gegeven moment een appje: “Kunnen jullie de badkamer schoner achterlaten dan je ‘m aantrof? Zullen we hier alsjeblieft op letten?” En dan ook met foto’s erbij!’
‘Het voelt hier af en toe al als een studentenhuis’
‘Volgens mijn vader kan ik toch beter nog even wachten met uit huis gaan. Ik zit bij studentenvereniging Derm en omdat ik nu zo goedkoop woon, hoef ik niet na te denken of ik de tripjes en uitjes wel kan betalen. Wat dat betreft heb ik niet de handigste stad gekozen om in te studeren. Alles is 800 euro voor een kledingkast. Dan moet ik me kapotwerken en zal ik daarnaast nog de tijd moeten vinden om te studeren. Ik heb ook een rijk sociaal leven, dat kost ook geld.’
Vader: ‘Het zou heel gezond zijn als ze op kamers kan wonen, alleen ik denk dat het niet gezond is hoe het hier geregeld is met de kosten en de vierkante meters die je ervoor krijgt. Haar zusje zou het wel willen, want die kan dan haar kamer krijgen.’
Lot: ‘Dat houdt me ook een beetje tegen, want dan ben ik mijn grote kamer kwijt.’
Abel Koenen (19) woont bij zijn ouders in Amsterdam
‘Ik woon op de bovenste verdieping van het huis waarin mijn vader in zijn studententijd is komen wonen. Mijn kamer is afgescheiden van de werkkamer van mijn moeder met een deur waar melkglas in zit. Dat is zo dun dat je alles kan horen. Zo hoor ik mijn moeder typen, kan ik haar woord voor woord verstaan als ze zit te bellen, en kan ik zelfs beneden tijdens het ontbijt de cruesli in een kommetje horen vallen. Ik neem dus ook weinig mensen mee naar huis. Dan komen ze gelijk in zo’n familiesfeer, terwijl ik als eerstejaars mijn studiegenoten pas net ken.’
‘Ik kan het horen als iemand beneden cruesli in een kommetje doet’
‘Maar het is zo duur en lastig om iets anders te vinden, dat is me het niet waard. Dan krijg je iets dat op Zeeburg, in Amstelveen of diep in West ligt. Ik woon nu middenin de stad. Daarmee heb ik het wel getroffen. Mijn ouders laten me erg vrij en ik mag thuiskomen hoe laat ik wil. Om iets terug te doen kook ik graag voor hen, zo’n twee of drie keer per week. En mijn kamer is geweldig! Ik heb een eigen badkamer, wc, tv aan voeteneinde van mijn bed, en het is ruim. Je kunt er zelfs ijsberen.’
Jim (22) woont bij zijn ouders in Voorhout
‘Op mijn 19e ging ik voor het eerst uit huis om te studeren in Delft. Een aantal verhuizingen en onderhuurcontracten verder, woon ik sinds dit academische jaar weer bij mijn ouders in Voorhout. Dat is een klein stadje in de buurt van Leiden, een uur reizen vanaf de universiteit in Amsterdam. Het is erg demotiverend om verder te zoeken naar een kamer. Als je op Facebook-oproepen reageert krijg je vaak niet eens een reactie. Voor veel woningen kom ik ook niet in aanmerking omdat ze op zoek zijn naar 25+-ers, net afgestudeerden, of vrouwen.
‘In veel Facebook-oproepen zoeken ze vrouwen’
‘Veel studiegenoten zeggen: “Ik zou niet weer thuis kunnen wonen”, maar het is niet heel anders dan voorheen. We eten samen en kijken samen de Nederlandse serie Oogappels. Dat vind ik het fijne hieraan, dat ik mijn familie meer kan zien. Ook is het hier lekker stil in vergelijking met de grote stad. Toch wil ik weer graag op kamers. Het grootste obstakel vind ik dat ik in Voorhout niets kan ondernemen. Ik kan niet even snel bij mijn vrienden langs en ben afhankelijk van hen voor een slaapplek na het uitgaan. Het reizen heen en weer neemt een groot deel van mijn dag in beslag.’
